ایستگاه چهاردهم: رمضان ماه توبه
در رمضان بندگان به سوی خدا باز می‌گردند و از گناهان کنده می‌شوند، و این به دو علت است:
نخست: جود و کرم خداوند برای بندگانش و بخشش و عفو او برای بندگان در این ماه ارجمند، چنانکه با روایت صحیح ثابت شده که در هر شب رمضان خداوند گردن بسیاری را از آتش جهنم آزاد می‌کند. (شیخین، ترمذی، نسائی، ابن ماجه، احمد و دارمی)
دوم: وقتی که رمضان می‌رسد شیاطین به بند و زنجیر می‌افتند و دروازه جهنم بسته و دروازه‌های بهشت باز می‌شوند و بندگان به خدایشان نزدیک‌تر می‌شوند.
لذا رمضان فرصت ارزشمندی است که بنده در آن توبه نماید و اگر در رمضان توبه نکند پس کی توبه می‌کند؟
و برای توبه شش شرط است که باید رعایت شود و آن‌ها را به اختصار بیان می‌کنیم:
اولاً: اخلاص برای خداوند متعال و اینکه توبه‌اش فقط برای رضای خدا باشد و به هیچ مقصد دنیایی آلوده نباشد.
ثانیاً: در زمانی که توبه قبول می‌شود انجام گیرد یعنی قبل از آنکه خورشید از غرب طلوع نماید یا پیش از آنکه روح به حلقوم برسد و در حال سکرات مرگ باشد. تا قبل از سکرات خداوند توبه انسان را می‌پذیرد.
ثالثاً: دست کشیدن از گناه، درست نیست بنده ادعای توبه نماید و به معصیت مشغول باشد.
رابعاً: از گناهان گذشته ندامت و پشیمانی احساس نماید، و چه بسیار توبه کنندگانی که پشیمانی از گناهان قبلی دلش را به درد می‌آورد. برای همین از پیامبر صلی الله علیه و سلم به صحت رسیده که فرمود «الندم توبة». (أحمد، ابن ماجه، أبویعلی، ابن حبان و حاکم و بیهقی با سند صحیح)
پشیمانی به منزله توبه است.
خامساً: عزم داشته باشد بر اینکه دوباره مرتکب گناه نشود.
سادساً: اگر گناه مربوط به حقوق خلق از مال، آبرو و غیره باشد لازم است حق آن‌ها به آنان برگردانده شود و از آنان حلالیت طلب شود.
نظرات